Friday, August 23, 2013

သူရဲေကာင္းတို႔ ဒ႑ရီ (အစ အဆံုး)


မနက္ခင္းရဲ႕ ေနျခည္ေႏြးေႏြးေအာက္မွာ ေတာအုပ္ေလးက ေတာ့ျငိမ္သက္စြာ
ညက က်ထားေသာ ႏွင္းစက္တို႔ျဖင့္ ၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး စိုစြတ္ေနေပသည္
ေရာင္စံုပန္းမ်ားျဖင့္ ပနံရလွေသာ ေတာအုပ္ေလး၏ အလွကို ဖ်က္ဆီးေနတာက....

``ခၽြင္´´
``ခၽြင္´´
``ခၽြမ္´´
``ခၽြမ္´´ ဟူေသာ တိုက္ခိုက္သံမ်ား....

အလို..ထိုထက္ အက်ဥ္းတန္တာကေတာ့...
လွပေသာ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္ကို ၀တ္စံုနက္ ေယာကၤ်ား ရင့္မာႀကီး ငါးေယာက္ခန္႔
၀ိုင္း၀န္းတိုက္ခိုက္ ေနၾကျခင္းေပ....

၀တ္စံုနက္တို႔ တိုက္ခိုက္ေနပံုမွာ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို
အေသအေၾက အၿငိဳးတစ္ႀကီး တိုက္ခိုက္ျခင္းျဖစ္ေပသည္...ပရမ္းပတာ တိုက္ခိုက္ေနျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ
အကြက္က်က် စုေပါင္းတိုက္ခိုက္ေနေလသည္....

ခုခံတိုက္ခိုက္ေနသူ မိန္းမပ်ိဳေလးမွာလည္း သိုင္းပညာေခသူမဟုတ္မွန္း သိသာလွေပသည္....
၀တ္စံုနက္ငါးေယာက္၏ ေသကြင္းေသကြက္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားကို
လိပ္ျပာေလးပမာ လြင့္၀ဲရင္း ေရွာင္တိမ္းကာ တန္ျပန္တိုက္ခိုက္ေနေပသည္...
မိန္းမပ်ိဳေလးရဲ႕ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ တိုက္စစ္ဆင္ တိုက္ခိုက္မႈမ်ားေၾကာင့္
၀တ္စံုနက္တို႔ စုေပါင္းသိုင္းကြက္ ပ်က္မတက္ပင္ျဖစ္သြားရေသးသည္....

အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္ အမွ်...တိုက္ပြဲမွာ တျဖည္းျဖည္း အေျဖေပၚလာသည္
လက္ရည္တူ တိုက္ခိုက္ေနေပမယ့္ ငါးေယာက္ႏွင့္ တစ္ေယာက္...
ထိုထက္... ေယာကၤ်ားႀကီး ငါးေယာက္ႏွင့္ မိန္းမပ်ိဳေလးတစ္ေယာက္...
ဓါးခ်က္ တစ္ခ်က္.. မိန္းမပ်ိဳေလး၏ လက္ေမာင္းကို ရွပ္ထိသြားေလသည္
မိန္းမပ်ိဳေလးမွာလည္း လက္ပန္းက်လာေပသည္...
၀တ္စံုနက္တစ္ဦး၏ ဓါးခ်က္ကို ခတ္ထုတ္လိုက္ခ်ိန္
ေနာက္တစ္ဦး၏ ဓါးခ်က္က သူမ၏ လည္မ်ိဳသို႔ တည့္တည့္၀င္လာေလသည္...
ေရွာင္တိမ္းျခင္းငွာ မစြမ္းသာေတာ့...........